Wyborny smak, aromat i widok w jednym. Herbaty kwitnące zaspokajają wszystkie zmysły, a do tego są zdrowe. Nazywa się je herbatami artystycznymi lub herbatami miłości.
Na pierwszy rzut oka (czyli przed zaparzeniem) niepozorne kulki nie robią wielkiego wrażenia. Ani nie są zbyt ładne, ani zbyt duże – za to spore wrażenie robi ich cena, a płaci się za każdą kulkę. Dlatego nie zwracamy na nie większej uwagi. A szkoda, bo to prawdziwie artystyczne herbaty, doskonałe na elegancki prezent czy na specjalne okazje. Powinny też znajdować się w menu każdego hotelu, który organizuje śluby czy ma w ofercie weekendy dla dwojga z romantyczną kolacją przy świecach. Z małego zwika herbaty na oczach widzów powstaje coś prawdziwie pięknego.Herbaty kwitnące to liście białej lub zielonej herbaty misternie splecione w fantazyjny kształt lub po prostu w kulkę. Po zalaniu wodą herbaciany pąk otwiera się, odsłaniając przed nami swoje sekrety i prezentując urocze widowisko, którego sceną staje się nasza filiżanka lub dzbanek. Ważne, żeby do parzenia używać szklanego, przezroczystego naczynia. Herbatę tą można parzyć kilka razy, choć wizualnie ten pierwszy raz jest najciekawszy.
HERBATY ARTYSTYCZNE
Nazwa herbata artystyczna lub herbata kwitnąca wzięła się od efektownego parzenia oraz samego sposobu wykonania owych kul. Herbata, najczęściej biała lub zielona, jest ręcznie układana, komponowana z kwiatowymi dodatkami, a następnie zwijana w formie kuli. Kula ta podczas parzenia rozwija się – mówi się, że kwitnie, bo przypomina kształtem rozwijający się, wielokolorowy kwiat. Ważną rolę w produkcji tych herbat odgrywają rzemieślnicy-artyści, którzy ręcznie układają kompozycje herbaciano-kwiatowe.
Najmłodsze listki herbaty po zbiorze podlegają selekcji pod względem kształtu i wielkości, układane są z kwiatami, na koniec zwinięta kompozycja poddawana jest suszeniu. Wśród kwiatów używanych do tych kompozycji jest aromatyczny jaśmin, amarantus, osmantus, lilia, nagietek, złocień, hibiskus czy goździk. Zaopatrując się w taką herbatę, warto postawić na jakość, gdyż tylko ona gwarantuje doznania zarówno wizualne, jak też smakowe i zapachowe. Producenci produktów słabszej jakości skupiają się jedynie na doznaniach wizualnych, przez co sam napój nie specjalnie nadaje się po zakwitnięciu do picia.
TAJEMNICA HERBACIANEGO ARCYDZIEŁA
Choć historia herbaty sięga kilku tysięcy lat wstecz, a pisane źródła nie wskazują dokładnego czasu, ani miejsca jej odkrycia, bez wątpienia powszechnie znany i lubiany napar zawdzięczamy mieszkańcom dalekich Chin, które do dzisiaj pozostają niekwestionowanym herbacianym liderem. Dzięki zachowanym manuskryptom, przekazom ustnym, kultywowanym tradycjom oraz ocalonym akcesoriom herbacianym, których wiek współczesna nauka pozwala nam określić, o tradycji konsumpcji herbaty wiemy bardzo dużo, lecz historia herbat rozkwitających wciąż pozostaje zagadką. Najprawdopodobniej tradycja tworzenia zwijanych w kulkę kompozycji z liści zielonej herbaty i różnego rodzaju kwiatów, które „rozkwitają” po zaparzeniu, zrodziła się w wyniku
zapotrzebowania na kulturalną rozrywkę wśród starożytnych możnych z dalekiej Azji (jak wiemy herbata była nieodłącznym elementem wszelkiego rodzaju spotkań, zarówno oficjalnych, jak i nieoficjalnych), a niezwykłe doznania estetyczne związane z zaparzaniem herbaty rozkwitającej z czasem znacząco przyczyniły się do rozwoju jej popularności na całym świecie.
